İştahsızım, anla beni!

Çocuğunuz iştahsız mı? Kahroluyorsunuz, değil mi? O yemezken sizin boğazınızdan bir şey geçmiyor. “Şöyle hapur hupur yesin de mutlulukta tavan yapayım.” diyorsunuz… Vallaha, sizi anlıyorum; çünkü bende de var aynısından… Şöyle iştahla yemek yediğinde gözlerim yaşarıyor, açlıktan ölsem bile o anda o görüntü karşısında doyuyorum, geleceğe umutla bakıyoum, o anda benden mutlusu yok yeryüzünde. Çocuk bu, yemezse yemiyor… Israr etmenin hiçbir anlamı yok. Zaten uzmanlar da çok uyarıyorlar zorla yedirmeyin çocuklara diye. Ben de bu süreçten geçerken bazı şeyleri değerlendirdim, haklılar. Bazen kendimi hayal ediyorum, yemek istemediğim bir şeyi zorla yedirdiklerini düşünüyorum… Feci… Ondan, ben de bunu yapmamaya çalışıyorum; ama o nasıl bir sınavdır öyle, tadım tuzum kalmıyor, vicdan azabıyla kavruluyorum. Bir de şu sıcaklar yok mu?.. Daha da fena oldu durum. Artık benim yavrunun yediklerini saymak için tek elin beş parmağı yeterli oldu. Karpuz, yoğurt, meyve, kuru üzüm… Beş olmadı değil mi? :( En çok yemediği yumurtaya üzülüyordum. Ne kadar faydalı halbuki… Bir dolu tarif denedim, olmadı. Sonra sıcaklardan benim de iştahım kesildi, günde 2 yumurta yiyen ben yumurtayı görmek istemez oldum, sıcaklarda ağır geldi, sonra yavrumu daha iyi anladım ve dedim ki kendime “Ey Uykusuz, bir yöntem bulacaksın, hem yavru severek yiyecek, hem besleyici olacak.” Öyle bir formülle yemek yerse oooo… Keyifler tavan :) Annelik ne zor be kardeşim… Hayatı yeniden öğreniyorsun, her şeyi baştan sorguluyorsun, adım adım çözüyorsun… Dedektif miyim, anne miyim? :) Şu hayatta bana ne okullarım, ne çalıştığım yerler, ne evliliğim, hayatta en çok öğreten anneliğim oldu:) O kadar da net…

İşte, lafı çok uzattım, bunun üzerine bir çözümleme yaptım. Bu çocuk ne yiyor? Soğuk, hafif ve tatlı olursa seviyor. Mönümüze yeni bir yiyeceği böylece kattım. İşe yaradı… Mutluluğumu tarif edemem yediğini görünce… Size bu tarifi hemen aşağıda veiyorum, ama işin özü bu tarif değil; işin özü çocukları daha iyi anlayabilmek bence. Takip edin! Ne yiyor, ne yemiyor? Sonra yemeği cazip hale getirecek denemelere başlayın, zafere ulaşırsınız inşallah. Ben internetten çok baktım “çocuk yemeği” deyince çok karıştırıyorlar işi. Önemli olan malzeme, besleyicilik ve çocuk için tat iken, “çocuk yemeği” deyince şekle önem veriyorlar. Konu şekilde değil, palyaço suratlı bir omlet benim yavruyu pek de etkilemiyor… Soğuk, hafif ve tatlı konusuna bir de annesinin istediklerini kattım :) Yumurtalı, besleyici olsun ve rafine şeker olmasın… Tarif aşağıda, sizin de varsa tarifleriniz, ister bana gönderin, ben paylaşayım buradan, ister yorumlara yazın. Çevrenizdeki iştahsız çocuk sahiplerine de felsefeyi aktarın, isterseniz tarifi de. Bir annenin daha yüzü gülsün.

Aslında bu bir muhallebi tarifi, ama dümdüz bir muhallebi değil tabi, değiştirdim ben:

Malzemeler:

Dikkat! Bu yumurtalı, cevizli, inek sütlü bir tarif. Çocuğunuzun ayına göre ayarlayın malzemeleri ya da malzemeleri ayına göre uygun olanlarla değiştirin. Bu konuya dikkat edin, sonra “Bir yaşından küçük bebeğime senin yüzünden yumurtanın akını da yedirdim.” demeyin, ayırın beyazını o zaman.

1 Yumurta ( En tazesinden lütfen; ayrıca çocuğunuzun yumurta yemede sıkıntısı yoksa koymayabilirsiniz.)

1 su bardağı süt ( Faydalı)

1 tatlı kaşığı pirinç unu (Muhallebinin olmazsa olmazı)

1 tatlı kaşığı tereyağ (Tereyağ iyidir, yine en doğalından olursa tadından yenmez.)

1 tatlı kaşığı irmik ( Besleyici)

1 tatlı kaşığı ince dövülmüş ceviz (Çok faydalı)

Bunları sürekli karıştırın, hatta ben çırpıcıyı alıyorum elime pişirdiğim sürece, onunla karıştırıyorum, özellikle yumurtayı iyice yedirmek, gizlemek açısından önemli. Şimdi muhallebimiz hafif ve besleyici oldu, peki tadı? Tatlandırmak için aşağıdaki yöntemi uyguluyorum.

Malzemeler:

Hurma

Kayısı

İncir 

Yukarıdakilerden herhangi biri veya ikisi olur, üçü fazla olur, tatlı tadı verecek şekilde malzemeleri çeşitlendirebilirsiniz, mesela kuru üzüm de olur; ama onu ezmek gerek iyice, tane tane olmaz, bunlar çatalla bile eziliyor. Lütfen kolaya kaçıp beyaz şekeri ilave edivermeyin hemen, bunlar da tatlı ama besleyici değerleri çok yüksek. Örnek olarak; 2 hurmayı az suyla cezveye koyup 1-2 dakika kaynatıp kabuğunun kolay soyulur hale gelmesini sağlıyorum. Eziyorum, yukarıdaki muhallebiye ekliyorum, siz de tadın, bayağı güzel oluyor. Hatta eşime şeker kullanmamak için biz de böyle tatlandırabiliriz tatlıları diye teklif ettim, gayet güzel oluyor, iyice karıştırınca üzerine biraz da tarçın (tarçını sevmezse diye önce küçük bir kısmında deneyin) ekleyip dolaba koyuyoruz, afiyetle yediriyoruz soğuyunca. Tek seferde bitmeyebilir; ama besleyici ve soğuk bir alternatif olması açısından güzel. Bizim de beşinci yemeğimiz.

İşin özünü tekrar ediyorum. Önemli olan bu tarif değil, çocuğun ne sevdiğini anlayıp malzemeleri gizleyerek hoş tatlı bir şeyler elde edip yedirebilmek… Yoksa zorlamak, aynı yiyecekleri temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp önüne sürmek değil amaç.  Ayrıca, bir tarifi tutturunca sürekli onu yedirip durmayın, vallaha bıktırırsınız çocuğu, yediğinden de soğur. Dediğim gibi annelik zor, sürekli yenilenmek gerek… :)

Sevgiler,

 Uykusuz Anne

Not: Bu yazıyı beğendiyseniz “Bebelere balon, bebelere yoğurt” isimli yazı da dikkatinizi çekebilir.

foto kaynak:

http://coloredmondays.tumblr.com/post/38296930339

http://www.pinterest.com/amanda625/